رمان اتاق

پیرمردی که دختر خود الیزابت فریتزل را برای بیست و چهار سال در یک اتاق حبس نمود و بارها به او تجاوز نمود. این دختر طی این مدت هفت فرزند به دنیا آورد
اتاق" به شدت احساسات مخاطب را دست‌مایه بازی قرار می‌دهد، و از این بابت می‌توان آن را رمانی حس‌گرایانه دانست. اما مخاطب (ایرانی) زمانی که اثر را می‌خواند کمی‌ احساس خستگی می‌کند و شوق جدی برای ادامه ماجرا در او ایجاد نمی‌شود. البته شاید باید علت را در ریتم کند بخش‌های ابتدایی کتاب دانست که البته در ادامه سرعت می‌یابد؛ و همچنین اهمیت ترجمه و تأثیر آن را نیز نباید بر این مسئله بی‌تأثیر دانست. با وجود زحمت در خور تقدیر آقای علی قانع و محمد جوادی که هر دو همزمان این اثر را ترجمه نموده‌اند (به طور مستقل) اما شاید ترجمه روان‌تر و نزدیک‌تر به متن اصلی نیز در ارتباط مخاطب ایرانی با اثر راه‌گشا باشد.
اما در هر حال برای مخاطب ایرانی که تشنه آشنایی با ادبیات معاصر جهان است، مطالعه رمانی که هنوز زمان زیادی از نگارش آن طی نشده وسوسه کننده است. آن هم رمانی که منتقدین و شخصیت‌های ادبی بسیاری به تمجید و گفتگو درباره آن پرداخته‌اند.