کتاب غزلیات سعدی

«غزلیات سعدی» با تصحیح و مقدمه‌ای از دکتر «بهروز ثروتیان» تدوین شده است. این اثر مزین به خط عباس سلطان‌آبادی می‌باشد. در مقدمه‌ی اثر می‌خوانیم: «سعدی که الحق به شیرینی سخن او حرفی نیست می‌گوید: در سال ۶۵۵ این کتاب بوستان را نوشتم. دامنی پر از گوهر من مانده و من هنوز از شرم سر بر زانو دارم که در دریای گوهر صدف نیز هست و در باغ نیز درخت پست و بلند دیده می‌شود. تو ای مرد عاقل پاک‌خوی عیب‌جویی مکن قبای حریر و پرنیان، آستری کم‌بهاتر هم دارد کرامت کن اگر پرنیانی ندیدی آستر و عیب آن‌ را بپوشان من به فضیلت و برتری خویش فخر نمی‌کنم دست پیش داشته‌ام و شنیده‌ام که در قیامت خداوند کریم مردم بد را به خاطر نیکان می‌بخشد. ابیات سعدی از هر نثری روان‌تر و خوش‌تر است.